Dawny Klasztor misjonarzy, (SIEMIATYCZE)

Siemiatycze - Dawny Klasztor misjonarzy

W roku 1719 do Siemiatycz przybyli  księża misjonarze św. Wincentego a Paulo, przejmując kościół i parafię. Zakonnicy zbudowali murowany dom, w którym umieścili szkołę, szpital i klasztor, przebudowali fasadę kościoła i kruchtę oraz wznieśli wieżę.  Podczas pożaru północno-wschodniej części miasta w 1758 roku uległ zniszczeniu częściowo kościół parafialny. W ramach przebudowy i rozbudowy Siemiatycz ówczesna właścicielka Siemiatycz - księżna Anna z Sapiehów Jabłonowska odnowiła w 1777 roku zniszczony kościół i klasztor misjonarzy, zakładając wkrótce jeden z pierwszych w Rzeczypospolitej instytut położniczy.
W ramach represji po Powstaniu Listopadowym - klasztor księży misjonarzy został zamknięty, beneficjum skonfiskowane, parafia przekazana księżom diecezjalnym, a zakonnicy przeniesieni do Białegostoku. Bezpośrednim powodem likwidacji był udział superiora siemiatyckiego ks. Kajetana Pawła Milewskiego w Powstaniu Listopadowym. W czasie publicznej licytacji w 1856 roku większość zabudowań gospodarczych została sprzedana, a murowany spichlerz rozebrano w 1865 roku na budowę cerkwi prawosławnej w Siemiatyczach.

Informacje o historii kościoła zaczerpnięte zostały z portalu Archidiecezji drohiczyńskiej.

Zabytkowy zespół poklasztorny księży misjonarzy, XVII-XIX, w skład którego wchodzą:

- kościół, ob. par. p.w. Wniebowziecia NMP, 1625-38, XVIII, nr rej.: 53 z 30.03.1956r.

- dzwonnica, 1725, nr rej.: 54 z 30.03.1956r.

- klasztor, ob. szpital, 1720-25, XX, nr rej.: 55 z 30.03.1956r.

- ogrodzenie z bramą i stacjami Męki Pańskiej, 1725-27, nr rej.: 307 z 26.11.1966r.

- galeria-brama, 1725-27, nr rej.: 289 z 19.11.1966r.