Kościół p.w. Najśw. Serca Jezusowego z 1878r. (Jeleniewo)
Historia miejscowości
Najstarsze ślady istnienia ludzkiego na terenie Jeleniewa pochodzą z VI-VII w. n.e.., co wskazuje na to, że ziemie te zamieszkane były przez Jaćwingów. Do dziś przetrwały po nich tylko cmentarzyska kurhanowe i grodziska.
Wieś została założona między 1765 a 1772 rokiem. Rok później, w 1773 r otrzymała prawa miejskie z inicjatywy podskarbiego Antoniego Tyzenhausa, w celu ożywienia gospodarki w tutejszych dobrach królewskich. W 1799 Jeleniewo liczyło 49 drewnianych domów. W 1800 roku zostało pozbawione przez władze pruskie praw miejskich. Pozostałością dawnego rozplanowania dawnego rozplanowania jest rynek o nieregularnym kształcie.
Historia kościoła
Parafia została erygowana w 1772 roku a 17 marca 1785 roku. uposażona przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1772 roku zbudowano drewnianą kaplicę p.w. Najśw. Serca Pana Jezusa, którą w 1775 roku powiększono. Obecny kościół drewniany zbudowano w 1878r. Po 21 latach 7 czerwca 1899 roku został poświęcony przez Ks. Biskupa A. Baranowskiego.
Kościół jeleniewski jest orientowany powstały na planie krzyża łacińskiego w stylu neogotyckim. Wnętrze świątyni konsekwentnie w całości wykonane jest z drewna. Znajdują się tu m.in. barokowo-rokokowy, dwukondygnacyjny ołtarz główny oraz konfesjonał z rzeźbionym przedstawieniem św. Piotra. Wnętrze zdobią także XIX-wieczne obrazy autorstwa suwalskiego malarza Kazimierza Górnickiego. Prawdopodobnie większość elementów wyposażenia przeniesiono tutaj ze zniszczonego kościoła w Magdalenowie, lub z Wigier.
Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica z 2 poł. XIX w. oraz jedyna zachowana murowana kapliczka. Wzgórze kościelne otacza kamienny mur z czasów budowy kościoła.
Kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusowego wpisany jest do rejestru zabytków pod nr: 426 z 30.08.1985. Wraz z kościołem ro rejestru zabytków wpisano:
- dzwonnicę, drewnianą, 2 poł. XIX wieku
- ogrodzenie z 4 kapliczkami, 2 poł. XIX wieku