Przeglądaj mapę
logoutZaloguj/Zarejestruj

Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary (Kramarzewo)

Kramarzewo, gmina Radziłów

zabytkowy kosciół filialny  p.w. św. Barbary, drewniany, z 1 połowy XVIII wieku, w 1982r. przeniesiony z Radziłowa,

nr rej.: 114 z 29.04.1958

- dzwonnica, drewniana z 1788r, w 1982 przeniesiona z Radziłowa, nr rej.: 115 z 29.04.1958

Dzwonnica

Dzwonnica wybudowana została przy kościele  w Radziłowie w 1717 r  jako odrębny  element  obiektu sakralnego. Następna wzmianka o budowie dzwonnicy pochodzi z 1778 r. O gruntownym  remoncie dzwonnicy źródła podają, iż miał on miejsce w 1972r w wyniku czego wymieniono  fundamenty,  i zmieniono poszycie dachowe.
Konstrukcja dzwonnicy oparta jest na kwadracie, ściany z beli  drewnianych o konstrukcji słupowej oszalowane. Dach namiotowy, czteropołaciowy  pokryty obecnie blachą, na którego szczycie  w miejscu zetknięcia się połaci znajduje się czworokątna wieżyczka zwieńczona smukłym  stożkowym  hełmem  zakończonym iglicą w krzyżem.
Elewacja dzwonnicy dwukondygnacyjna z których dolna jest znacznie mniejsza, od górnej o ścianach  ustawionych pod kątem znacznie rozwartym w stosunku do  ściany  kondygnacji  wyższej. Ukośne ściany  powstały w wyniku  odbudowania zastrzałów, obite blachą . W północnej elewacji znajdują się  dwuskrzydłowe  drzwi. Kondygnacja  górna  ze wszystkich stron  analogicznie oszalowana  pionowo.W każdej elewacji  po dwa okna  dolne, prostokątne sześciokwaterkowe  nad nim większe   okno również  prostokątne zakończone  półkoliście.

Dzwonnica została przeniesiona do Kramarzewa  razem z Kościołem w 1982 roku. Zespół kościelny otoczono ogrodzeniem wykonanym z kamienia ciętego na zaprawie cementowej z  reprezentacyjną bramą.


Świątynia

Data budowy pierwszego Kościoła w Radziłowie  nie jest znana. Może istniał już przed lokacją miasta. Parafię erygował  Biskup Plocki  Piotr z Chodkowa  już w roku 1482 a z roku 1671  pochodzi informacja iż kościół znajduje się w ruinie. Kilkanaście lat później  rozpoczęto budowę  nowego kościoła którą zakończono  w 1739 r. Przed 1760 r oszalowano kościół z trzech stron z wyjątkiem  elewacji  południowej . W 1820r rozpoczęto remont kościoła . W ramach remontu wymieniono podwaliny,  w ścianie zachodniej. Dach budynku pokryto gontem który pomalowano smołą zmieszaną  z czerwoną farbą imitującą dachówkę . Wykonano też nową sygnaturkę zakończoną  kopułą. Podłoga również została poddana naprawie, przymocowano sufit z desek i wymieniono stolarkę. Z informacji  źródłowych wynika iż cmentarz istniał tuż przy kościele. Toteż pojawia się zapis informujący  o tym iż remontem w ówczesnym czasie objęto ogrodzenie cmentarza  przykościelnego i posadzono drzewa.Kolejny remont  kościoła rozpoczęty został  w 1867 r  i trwał do roku 1879. Między innymi  wykonano część nowych fundamentów, a ściany kościoła rozebrano do połowy i  odbudowano przy użyciu starych materiałów. Wymianie uległy belki więźby dachowej, wyremontowano też sklepienie i stropy nad nawami bocznymi. Dach został pokryty nowym gontem i zwieńczony sygnaturką. Cmentarz ogrodzono  murem z kamienia polnego.Konstrukcja budynku oparta jest na nawie zbliżonej do kwadratu  prostokątnego zamkniętego prosto prezbiterium, oraz kruchty leżącej na planie prostokąta, ryzalitowej. Do prezbiterium przylegają na wprost zakrystia i składzik. „Pseudobazylika" kryta wspólnym dachem. Nawa środkowa oświetlona oknami bocznymi. Wnętrze trójnawowe. Fasada składa się z  wysuniętej  ku przodowi  części środkowej (wschodnia ściana kruchty) tworzącej jakby ryzalit   oraz partii bocznych  tworzonych  z cofniętych  w stosunku do niej ścian bocznych.Fasada budynku trzykondygnacyjna , poszczególne  partie boczne  oszalowane pionowo, listwy  na końcach  desek  nie stanowią jednej linii  która biegłaby  przez wszystkie kondygnacje  lecz mijają się w poszczególnych  partiach. Na osi fasady  w przyziemiu  znajduje się  otwór wejściowy  prostokątny. Drzwi wejściowe dwuskrzydłowe płycinowe. Powyżej otwór okienny  prostokątny  zamknięty półkoliście. Południowa elewacja rozczłonkowana trzema  dużymi prostokątnymi otworami okiennymi zakończonymi półkoliście. W  ścianie południowej przedsionka otwór  wejściowy. Elewacja północna analogiczna do przeciwległej. Elewacja wschodnia składa się z oszalowanych  ścian prezbiterium, składziku  i zakrystii. Prezbiterium oddzielone obdaszkami na trzy kondygnacje z których najwyższa ma kwadratowy otwór. Ołtarz  głowny i boczne pochodzą z 1870 r w typie póżnobarokowym , kolumnowe,  jednoosiowe, dwukondygnacjowe, główny,  ujęty w bramki nad którymi umieszczono rzeżby św. Piotra i Pawła-barokowe z XVIII wieku. Obrazy pochodzą  z 1870 r: w ołtarzu głownym  św. Anna, w zwienczeniu św. Barbara. Tabernakulum architektoniczne z obrotowym tronem eucharystycznym. W lewym ołtarzu Trójca Święta, i wizja Antoniego Padewskiego. W  prawym Św. Jan Ewangelista, Niepokalane Poczęcie NMP. Perłą  wyposażenia wnęrza kościoła są również prospekt organowy barokowoklasycystyczny z 1839 roku, posiadający  pozytywkę o pięciu głosach i dwóch miechach, oraz ambona w kształcie łodzi z baldachimem w kształcie żagla z 1871r wykonanan w Pułtusku. Polichromia ornamentalna pochodzi z 1962r . Wroku 1982 kosciół wraz z dzwonnicą przeniesiono do Kramarzewa

 


Powyższe informacje pochodzą ze strony internetowej Gminy Radziłów.

Zdjęcia

Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary©fot. Małgorzata Pawelczyk
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary©fot. Małgorzata Pawelczyk
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary©fot. Małgorzata Pawelczyk
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary
Zabytkowy kościół fil. p.w. św. Barbary©fot. Małgorzata Pawelczyk


Linki zewnętrzne

Link do Wikipedii
Witamy na oficjalnej stronie Gminy Radziłów - Kramarzewo
http://radzilow.pl/pages/nasza-gmina/zabytki/kramarzewo.php