Cały zespół obiektów, złożony jest z klasztoru i kościoła p.w. Świętych: Piotra z Alkantary i Antoniego z Padwy, położony jest 500 metrów od rynku Mariackiego, przy ulicy Kościuszki. Zakon Ojców Reformatów sprowadził do Węgrowa podskarbi wielki koronny Jan Kazimierz Krasiński. Dnia 27 VI 1668 r jego syn Jan Dobrogost, złożył w kongregacji Ojców Reformatów w Warszawie propozycję ufundowania w Węgrowie klasztoru. Została ona zaakceptowana w 1669 r, a ok. 1672 r powstały pierwsze, drewniane zabudowania konwentu. Budowę murowanego kościoła rozpoczęto dopiero w roku 1693, a jego konsekracja miała miejsce 26 maja 1711 r. Budowa obiektów klasztornych i wykańczanie wnętrz kościoła trwały do roku 1715. Barokowy kościół zaprojektował Tylman van Gameren, pracami budowlanymi kierował Carlo Ceroni. Zgromadzenie reformackie istniało w Węgrowie do roku 1864, kiedy to zostało skasowane ukazem carskim za pomoc Powstaniu Styczniowemu. Budynek klasztoru uległ konfiskacie, mnichów przesiedlono do Pilicy, zaś księgozbiór zakonny przejęło seminarium duchowne w Lublinie. 

W roku 1892 południowo - zachodni narożnik klasztoru został przebudowany na cerkiew, która została zlikwidowana po odzyskaniu w 1918 r niepodległości. W czasie drugiej wojny światowej podziemia służyły mieszkańcom jako schrony przeciwlotnicze co doprowadziło do dewastacji starych krypt grobowych.

Po 1944 r w pomieszczeniach poklasztornych mieściły się różne instytucje państwowe, a w roku 1994 r ustanowiona została parafia i rozpoczęła się trudna renowacja kościoła i klasztoru.

Wnętrze kościoła skrywają znakomite dzieła sztuki zamawiane przez fundatorów, ród Krasińskich.

Informacje pochodzą z informatora wydanego nakładem Parafii p.w. świętych Piotra z Alkantary i Antoniego Padewskiego.

Zespół klasztorny reformatów, XVII/XVIII, XIX,  w skład którego wchodzą- kościół św. Antoniego i św. Piotra, klasztor (obecna plebania) oraz ogrodzenie z bramami wpisany jest do rejestru zabytków pod nr : 410/62 z 19.03.1962.