logoutZaloguj/ZarejestrujLoguj z FB
 

Google Map
Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'
BIAŁYSTOK (białostocki, Białystok)
Opis:Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'
Współrzędne
resize
Autor informacji : Grzegorz Kossakowski
Data utworzenia informacji : 26-05-2010 19:54:44
Autor modyfikacji : Grzegorz Kossakowski
Data modyfikacji informacji : 04-04-2011 19:29:35

Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'

Las Zwierzyniecki jest pozostało­ścią XVIII-wiecznych ogrodów Jana Klemensa Branickiego. Zajmowały one obszar, obecnie częściowo za­budowany, położony w południowo-zachodniej części Białegostoku. Przypałacowy ogród przechodził w dwa zwierzyńce. Zwierzyniec danieli to obecnie Planty. Drugi ze zwierzyńców, jeleni, położony był pomiędzy dzisiejszymi ulicami Aka­demicką, Legionową i Świętojańską. Jeszcze w XIX wieku został on za­budowany. Zniszczeniu uległa część z wytyczonymi szpalerami i osiami widokowymi. Zachowała się jedynie część zwana w XVIII wieku Lasem Wielkiego Zwierzyńca Jeleniego. Obydwa Zwierzyńce i dawna rezydencja Branickich podupadały na znaczeniu od początków XIX wieku. Brak pielęgnacji doprowadził do niekontrolowanego rozrastania się zieleni, a opuszczone budynki uległy zniszczeniu. Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'W 1839 władze Obwodu Białostockiego cały ten teren przekazały miastu Decyzja ta doprowadziła bezpośrednio do zniszczenia zwierzyńców. Przez cały wiek XIX ich obszar był sukcesywnie pomniejszany. Las zarastał i w niczym już nie przypominał XVIII-wiecznej świetności. Sytuacja zmieniła się częściowo w 1907 roku. Wówczas to w głębi Zwierzyńca, w tym miejscu znajdu­je się obecnie Dom Małego Dziecka im. dr Ireny Białówny, powstał letni kurort „Rozkosz". Rezerwat przyrody 'Las Zwierzyniecki'Składał się on z 16 drewnianych obiektów utrzymanych w modnej stylistyce „szwajcarskiej". Budynki zdobione były misternie wycinanymi ornamentami. W największym z nich mieścił się teatr z salą o powierzchni 800 metrów. Obok niego usytuowano amfiteatr. Goście mogli korzystać z licznych bufetów, altanek i pawilonów. Dbając o higienę, wzniesiono nawet ubikację. W lecie do „Rozkoszy" kursował tramwaj konny. Było to ulubione miejsce mieszkańców miasta, którzy złaknieni byli wypoczynku, rozrywki i zabawy. Chętnie zaglądali tu przybywający do Białegostoku „za interesami", poszu­kujący przygód kupcy i przemysłow­cy. Po 1919 roku, opuszczone w la­tach wojny obiekty zaczęły popadać w ruinę. W 1925 roku „Rozkosz" została wyremontowana. Zapełniła się ona ponownie spragnionymi ka­nikuły białostoczanami. Szczególnie popularna była wśród miejscowych Żydów. W 1930 roku władze Białe­gostoku podjęły decyzję o likwidacji „kurortu". W jego miejscu powstała Publiczna Szkoła Powszechna na Po­wietrzu.

W1937 roku rozebrano nie nada­jący się do użytku budynek teatru. W 1941 roku budynki szkoły zaję­li niemieccy lotnicy. W 1944 roku zostały spalone. Po dawnej „Rozko­szy" i Szkole na Powietrzu pozosta­ły nieliczne, trudne do odczytania ślady, między innymi fragmenty ogrodu, łąki, na której odbywały się zajęcia szkolne i stare fundamenty budynków.

Tekst pochodzi z książki "Białystok. Przewodnik historyczny", której autorem jest Andrzej Lechowski, dyrektor Muzeum Podlaskiego.

Zapraszamy do uzupełnienia opisu