logoutZaloguj/ZarejestrujLoguj z FB
 

Google Map
Kościół p.w. św. Antoniego Padewskiego
SOKÓŁKA (sokólski, Sokółka)
Opis:Kościół p.w. św. Antoniego PadewskiegoKościół p.w. św. Antoniego Padewskiego
Współrzędne
resize
Autor informacji : Grzegorz Kossakowski
Data utworzenia informacji : 04-02-2010 20:07:36
Autor modyfikacji : Grzegorz Kossakowski
Data modyfikacji informacji : 13-02-2012 09:34:53

Kościół św. Antoniego PadewskiegoAdres:
ul. Grodzieńska 47
16-100 Sokółka

 

Do zespółu kościoła parafialnego należą:

  • Kościół p.w. Św. Antoniego, 1841-1904
  • kaplica (kostnica), 1920
  • budynek bramny, 1855
  • plebania „stara”, drewn., pocz. XX
  • plebania „nowa”, 1920
  • budynek gospodarczy, poł. XIX 
Rys historyczny:
Pierwszy kościół w Sokółce zbudował król Zygmunt August w 1565 r., zapewne dla potrzeb dworu królewskiego, natomiast parafię uposażył dokumentem z 6 I 1592 r. król Zygmunt III Waza. Pierwszym znanym proboszczem był ks. Maciej Nabrda.
Ten sam król w 1601 r. powiększył uposażenie. Uwzględniał on w nadaniach szpital parafialny, szkółkę i nakazywał proboszczowi zbudowanie kaplic lub kościołów w Pohanicy i w Słoi (zbudowano w Szudziałowie). Królowi Zygmuntowi III Wazie Sokółka zawdzięcza prawa miejskie (1608).
Parafia w Sokółce była bardzo rozległa, obejmowała osady i po zachodniej stronie Puszczy Kuźnickiej, sięgała aż po granice Podlasia. W tej części utworzono w 1601 r. parafię w Dąbrówce (Korycinie), a po wschodniej stronie ? w 1618 r. w Sokolanach, natomiast na trasie do Grodna ? w 1593 r. w Kundzinie. W 1651 r. parafię sokólską królowa Maria Ludwika przekazała sprowadzonym w tym roku z Francji misjonarzom św. Wincentego ? Paulo. Duszpasterzowali tu oni przez kilkadziesiąt lat, po czym parafia wróciła do księży diecezjalnych.
Pierwszy, drewniany kościół spłonął wraz z zabudowaniami plebańskimi w 1796 r. Odbudowano drewniany, a w latach 1840-48, dzięki staraniom dziekana ks. Józefa Kryszczuna, zbudowano klasycystyczny kościół z dwiema wieżami pw. św. Antoniego z Padwy. Wcześniejszy kościół był pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP.
W dniu 9 VI 1850 r. świątynię konsekrował bp wileński Wacław Żyliński. Dziekan ks. Anzelm Noniewicz świątynię tę w latach 1901-1904 rozbudował, dodając w tym samym stylu dwie nawy i kaplice boczne, a także zakrystię za ołtarzem głównym i pomieszczenia pomocnicze.
Z inicjatywy ks. Tadeusza Kalinowskiego w 1989 r. wystawiono dom katechetyczny (w stanie surowym), który ks. Stanisław Gniedziejko wykończył i zaadoptował na plebanię. Ks. Gniedziejko przeprowadził restaurację kościoła z zewnątrz, pokrył dach blachą miedzianą, wykonał nową elewację świątyni i porządkuje jej otoczenie (parking, ogrodzenie).
Kaplice na terenie parafii:
Kaplica pw. św. Józefa w domu zakonnym Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii.
Kaplica pw. Matki Bożej Miłosierdzia w domu zakonnym Sióstr Służek NMP Niepokalanej.
 
Materiały dotyczące historii pochodza ze strony internetowej Archidiecezji Białostockiej
http://www.archibial.pl/parafie.php?par=103

Zespół kościoła parafialnego wpisany do rejestru zabytków pod nr: A-7 z 30.12.1999
Monument
Zapraszamy do uzupełnienia opisu