Zajma - nazwa toponimiczna określająca tereny nadrzeczne w Supraślu. Pod względem etymologicznym oznacza po prostu teren zajęty przez wodę (zajęcie danego obszaru przez wodę, zajma wodna). Nazwa własna „Zajma” ma korzenie historyczne. Znamy ja choćby z kontraktu podpisanego dn.11 stycznia 1812 r. miedzy ks. bp. Leonem Ludwikiem Jaworowskim – opatem supraślskim, a Lejba Mortchelowiczem – arendarzem karczmy supraskiej. Dokument ten zobowiązuje Żyda Morthelowicza do dostarczenia „na bindugę w miejsce zwane Zajmą” 180 sztuk ściętych drzew do przetarcia w supraskim nadrzecznym tartaku.

Powstanie Zajmy, czyli dolnego i górnego zbiornika rozgraniczonego stopniem wodnym, datuje się od przekopania sztucznego kanału. A kiedy dokładnie powstał ów kanał? Pytanie to postawił już ok. 250 lat temu supraski dziejopis, bazylianin ks. Mikołaj Radkiewicz. W kronice supraskiego konwentu zawarł hipotezę, że jego twórcą był opat ks. Nikodem Szybiński, który zarządzał Supraślem i jego dobrami w latach 1635 – 1643.

Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że ów systemem wodny mógł powstać nawet na samym początku funkcjonowania klasztoru.

W końcu osiemnastego wieku, nad stawem młyńskim było usytuowanych aż 5 – 6 wolnostojących „fabryk”, do których zaliczały się: papiernia, 2 młyny (każdy o 2 kołach), tartak oraz „folusze”.

Informacje zaczerpnięte z artykułu zamieszczonego na stronie Collegium Suprasliense. Cały artykuł.