Pierwotne usytuowanie cmentarza w Studziance znajdowało się w drugim końcu miejscowości w rejonie bagiennym. Jednak ze względu na podmokłe tereny i kłopoty z grzebaniem zmarłych zdecydowano się najprawdopodobniej jeszcze w I poł. XVIII w. założyć cmentarz bliżej centrum miejscowości na wzniesieniu po lewej stronie tzw. Wielko - Brzeskiej drogi przy dzisiejszej drodze Łomazy - Ortel Królewski.

Zgodnie z tradycją islamską, mizar usytuowano na uboczu w tym wypadku na pagórku porośniętym wysokimi starymi drzewami na planie wieloboku. Mogiły uprzednio nie były ogrodzone i miały symbolizować równość wszystkich, ponieważ wierzono, że ludzie nie powinni się odgradzać od siebie. Cmentarz w Studziance otoczony był rowem wykopanym w celu osuszania terenu. Obawiano się zapewne, aby pobliska wylewająca rzeka nie podtopiła miejsca spoczynku zmarłych. Na mizar były trzy oddzielne wejścia. Obecnie jest jedno - frontowe z otwierana bramą.

Na użytkowanym do 1936 r.  cmentarzu zachowało się ok. 160 kamieni nagrobnych z piaskowca i kilka płyt. Najstarsze nagrobki pochodzą z II poł. XVIII w. (najstarsza z 1747, z nieczytelnym nazwiskiem), większość z XIX w.

Informacje ze strony polskie-cmentarze.pl

Cmentarz muzułmański wpisany jest do rejestru zabytków pod nr: A/242 z 3.09.1953 i z 28.02.1967